ಇಲ್ಲಿದೆ ಒಂದು ಉತ್ತರ: ‘ಅಕ್ಷರ’ವಂತರು ಮತ್ತು ಅವರು ಮಾಡುವ ಸಹಜ ಅವಮಾನಗಳು!

ಕೆ ವಿ ಅಕ್ಷರ ‘ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಸಾಪ್ತಾಹಿಕ ಪುರವಣಿ’ಗೆ ಬರೆದ ಲೇಖನ ‘ಹರಾಜು – ಹರಕೆ’ ಬಗ್ಗೆ ‘ಅವಧಿ’ ನಡೆಸಿದ ಚರ್ಚೆ ನೀವು ಓದಿದ್ದೀರಿ. ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ‘ಅವಧಿ’ಯಲ್ಲಿ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಜನ ಓದಿದ, ಚರ್ಚಿಸಿದ ಅಂಕಣ ಇದು. ಈ ಲೇಖನದ ಬಗ್ಗೆ ವಿಮರ್ಶಿಸಿದ, ಕಾಮೆಂಟಿಸಿದ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ‘ಅವಧಿ’ ಯ ಪ್ರೀತಿ ಇದೆ.

ಈ ಮಧ್ಯೆ ಶಿವಮೊಗ್ಗದ ‘ಅಹರ್ನಿಶಿ ಪ್ರಕಾಶನ’ದ ಕೆ ಅಕ್ಷತಾ ಅವರು ಶಿವಸುಂದರ್ ಬರೆದ ಲೇಖನವನ್ನು ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಅಕ್ಷರ ಅವರ ಲೇಖನವನ್ನು ಇನ್ನೊಂದು ದಿಕ್ಕಿನಿಂದ ವಿಮರ್ಶಿಸುವ ಈ ಲೇಖನವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಇದರೊಂದಿಗೆ ಈ ವಿಷಯದ ಕುರಿತ ಚರ್ಚೆ ಇಲ್ಲಿ ಮುಕ್ತಾಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೂ ಓದುಗರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆ ನಮ್ಮದು.

ಇನ್ನೊಂದು ವಿಷಯದೊಂದಿಗೆ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಬರುತ್ತೇವೆ. ಥ್ಯಾಂಕ್ ಯು

-ಶಿವಸುಂದರ್

ಚಿತ್ರ: ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆ

ಕಳೆದ ವಾರದ ಸಾಪ್ತಾಹಿಕದಲ್ಲಿ ಕೆ.ವಿ ಅಕ್ಷರ ಅವರು ಬರೆದ ಹರಕೆ-ಹರಾಜು-ಯಾವುದು ಸಹಜ?ಯಾವುದು ಅವಮಾನ ಎಂಬ ಲೇಖನವನ್ನು ಓದಿ ನನ್ನಂಥ ಹಲವರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಘಾಸಿಯೇ ಆಗಿದೆ. ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯದ ದೇವಾಲಯವೊಂದರಲ್ಲಿ ಹರಕೆದಾರರು ಎಂಜಲೆಲೆಗಳ ಮೇಲೆ ಹೊರಳಾಡಿದ್ದನ್ನು ಸಮಾಜವನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಿರುವ ಪಿಡುಗು ಎಂದು ಬಣ್ಣಿಸಿದ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ನಮ್ಮ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಟಗಾರರನ್ನು ಎಮ್ಮೆದನಗಳ ರೀತಿ ಹರಾಜು ಹಾಕಿದ್ದನ್ನು ಮಾತ್ರ ಅಪಮಾನವೆಂದು ಭಾವಿಸದೇ ಇರುವುದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಚಿಂತನೆಯು ವಸಾಹತುಶಾಹಿ ಪ್ರಭಾವದಿಂದ ಕಳಚಿಕೊಳ್ಳದೇ ಇರುವುದು ಕಾರಣವೆಂದು ಅಕ್ಷರ ಆರೋಪಿಸುತ್ತಾರೆ. ಬರೀ ಇಷ್ಟೆ ಆಗಿದ್ದರೆ ಈ ಲೇಖನದ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ತಕರಾರೇನೂ ಇರುವ ಅಗತ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಂತರದಲ್ಲಿ ಅವರು ಅವಮಾನ ಹಾಗೂ ಸಹಜ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳ ನಡುವಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ವಿಷದ ಪಡಿಸಲು ಬಳಸಿರುವ ರೂಪಕ ಮತ್ತದರ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಗಳು ಲೇಖನದ ಹಿಂದಿರುವ ಅಮಾನವೀಯ ಕುತರ್ಕಗಳನ್ನು ಹೊರಹಾಕುತ್ತದೆ.

ಹರಕೆ ಮತ್ತು ಹರಾಜಿನಲ್ಲಿ ಯಾವುದು ಅವಮಾನ ಮತ್ತು ಯಾವುದು ಸಹಜ ವಿದ್ಯಮಾನ ಎಂಬುದನ್ನು ಖಡಾಖಂಡಿತವಾಗಿ ತೀರ್ಮಾನಿಸುವ ತರಾತುರಿಯಿಂದ ಈ ಟಿಪ್ಪಣಿಯನ್ನು ಬರೆದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅಡಿಟಿಪ್ಪಣಿಯ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅವರು ಬರೆದುಕೊಂಡಿದ್ದರೂ ಇಡೀ ಲೇಖನ ಎಂಜಲೆಲೆಯ ಮೇಲೆ ಹೊರಳಾಡುವ ಹರಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಕೇತಗೊಂಡಿರುವ ಭಾರತೀಯ ಸಮಾಜದ ಹಲವು ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ಅಪಮಾನ ಎಂದು ಭಾವಿಸುವುದು ವಸಾಹತುಶಾಹಿ ತಿಳವಳಿಕೆಯ ಪರಿಣಾಮ ಎಂದು ದೂಷಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅವೆಲ್ಲಾ ಸಹಜ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳೆ ಎಂಬ ಸೂಚನೆಯನ್ನೂ ಕೊಡುತ್ತವೆ. ಅದೇ ರೀತಿ ಉನ್ನತ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಕಾಲಮೇಲೆ ಕಾಲು ಹಾಕಿ ಕೂತವನ ಎದಿರು ಇತಿಹಾಸದುದ್ದಕ್ಕೂ ತಲೆಬಾಗಿಯೇ ನಿಂತ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಎಲ್ಲಿಯತನಕ ಕೆಳಗೆ ನಿಂತವನು ಅಪಮಾನ ಎಂದು ಭಾವಿಸುವುದಿಲ್ಲವೋ ಅಲ್ಲಿಯತನಕ ಅದನ್ನು ಅಪಮಾನ ಎಂದು ಭಾವಿಸಲಾಗದು ಎಂಬ ಫರ್ಮಾನನ್ನೂ ಸಹ ಹೊರಡಿಸುತ್ತದೆ.

ಈ ಚಿಂತನಾ ಧಾಟಿ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್, ಫುಲೆ, ದಲಿತ ಚಳವಳಿ, ರೈತ-ಕಾರ್ಮಿಕ ಚಳವಳಿಗಳೆಲ್ಲದರ ಸಾಮಾಜಿಕ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಮತ್ತು ದಲಿತರಿಗೆ ಮತ್ತು ಇತರ ಶೊಷಿತ ಜನಾಂಗಗಳಿಗೆ ತಂದುಕೊಟ್ಟ ಆತ್ಮಾಭಿಮಾನವನ್ನೇ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಪ್ರಶ್ನೆಗೊಳಪಡಿಸುತ್ತದೆ. ಹಾಗೂ ಬ್ರಾಹ್ಮಣಶಾಹಿ ದಮನಕಾರಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ರಚನೆಗಳನ್ನು ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಸಮರ್ಥಿಸಿಬಿಡುತ್ತವೆ.

ಹ್ಯಾಯ್ ಮಾರಾಯ್ರೇ, ಇಡಗುಂಜಿ ಹಬ್ಬ ಬಂತು..

ಅಕ್ಷರ, ಆ ಮತ್ತು ಆ..

ಇದು ‘ಜುಗಾರಿ ಕ್ರಾಸ್’ ಅಂಕಣ. ಚರ್ಚೆಗೆ ವೇದಿಕೆ.

ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ‘ಸಾಪ್ತಾಹಿಕ ಪುರವಣಿ’ಯಲ್ಲಿ ಕೆ ವಿ ಅಕ್ಷರ ಅವರ  ‘ಹರಕೆ ಹರಾಜು’ ಲೇಖನ ಪ್ರಕಟವಾಗಿತ್ತು. ಆ ಲೇಖನ ಇಲ್ಲಿದೆ. ಅಕ್ಷರ ಬರೆದಿರುವ ಈ ಲೇಖನ ಯಾವ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿದೆ ಎಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಮಡೆ ಸ್ನಾನದಂತಹ ಆಚರಣೆಯನ್ನೂ, ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಟಗಾರರ ಹರಾಜನ್ನೂ ಒಂದೇ ತಕ್ಕಡಿಯಲ್ಲಿಟ್ಟು ನೋಡಲಾಗಿದೆ.

ಈ ಲೇಖನ ಓದಿದವರು ಪರ ವಿರುದ್ಧ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ದಾಖಲಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. (ಅ)ತ್ರಾಡಿ ಸುರೇಶ ಹೆಗ್ಡೆ ಮತ್ತು (ಆ)ದಿತ್ಯ ಭಾರದ್ವಾಜ್ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳು ಇಲ್ಲಿವೆ.

ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನೂ ತಿಳಿಸಿ

++

ಇಲ್ಲಿ ನಾನು ಓರ್ವ ಸಾಮಾನ್ಯ ಓದುಗನಾಗಿ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಓರ್ವ ಬರಹಗಾರನಾಗಿ ಅಲ್ಲ.

ಏಕೆಂದರೆ, ಇವರೀರ್ವರ ಅನಿಸಿಕೆಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಲು ಅವರ ಮಟ್ಟದ ಬರಹಗಾರ ನಾನಲ್ಲ.

ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಮೇಲಿಂದ ಎಸೆಯುವುದು ಅಪಾಯಕಾರಿ ಎಂದ ವೈದ್ಯರನ್ನು ತರಾಟೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಪುರಾವೆ ನೀಡಿದ್ದಾರಾ… ದುಷ್ಪರಿಣಾಮದ ಬಗ್ಗೆ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದ್ದಾರಾ ಅನ್ನುವ ಜೋಗಿಯವರ ಅನಿಸಿಕೆಗಳನ್ನು ಓದುವಾಗ ವಿಚಿತ್ರ ಅನಿಸ್ತಾ ಇದೆ.

ಇವರು ಅದೇ ಜೋಗಿಮನೆ ಜೋಗೀನಾ?!

“ಬಚ್ಚಲು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಜಾರುತ್ತೆ ಮಗೂ, ಜಾಗ್ರತೆ…” ಅನ್ನುವ ಅಪ್ಪನನ್ನೋ, ಅಮ್ಮನನ್ನೋ ಮಕ್ಕಳು “ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದ್ದೀರಾ? ಇಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಮಂದಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದಾರೆ? ಯಾವ ಯಾವ ಮೂಳೆ ಮುರಿದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ?” ಎಂದು ಮರು ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡಿದಂತಿದೆ ಇದು.

ಅಧ್ಯಯನದ ನಂತರವೇ ಬಡಿಸಿದ್ದನ್ನು ಊಟಮಾಡುವವರೇ ನಾವುಗಳೆಲ್ಲಾ?

ಮೇಲಿಂದ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಎಸೆಯುವಾಗ, ಹಿಡಿಯುವವರ ಕೈತಪ್ಪಿಹೋದರೆ ಮಗು ಬಿದ್ದು ತಲೆ ಒಡೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಅನ್ನುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಜ್ಞಾನ ಅಥವಾ ದುರ್ಬಲ ಹೃದಯಿ ಮಕ್ಕಳು ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿ ಸಾಯಬಹುದು ಅನ್ನುವುದಕ್ಕೂ ವಿಶೇಷ ಜ್ಞಾನವೇನೂ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ.

ಅಪಾಯಕಾರಿ ಅಂದ ಕೂಡಲೇ ಎಲ್ಲಾ ಮಕ್ಕಳೂ ಅಪಾಯಕ್ಕೆ ಈಡಾಗುತ್ತರೆ ಎಂದೇನಿಲ್ಲ. ಅಪಾಯದ ಸಾಧ್ಯತೆಯನ್ನು ತಳ್ಳಿ ಹಾಕುವಂತಿಲ್ಲ ಅನ್ನುವುದಷ್ಟೇ ಸತ್ಯ.

ಉಪದೇಶಗಳು ಪತ್ರಿಕೆಗಳಿಂದ ಬರಬೇಕಿಲ್ಲ. ಘಟನೆ ಮುಖ್ಯ. ವರದಿ ಮಾಡುವವರು ಮುಖ್ಯರಲ್ಲ ಅನ್ನುವ ಧೋರಣೆ ಹೊಂದಿರುವವರು ಬರಹಗಾರರಾಗಿ, ವಿಮರ್ಶಕರಾಗಿ ಹೊರ ಹೊಮ್ಮುವುದು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು?

ವರದಿ ಮಾಡುವವರು ಮುಖ್ಯರಲ್ಲ ಎಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವವನಿಗೂ, ವರದಿಯಲ್ಲಿನ ಸತ್ಯಾಂಶ ಎಷ್ಟು ಅನ್ನುವುದು ಮುಖ್ಯವಾಗಿರುತ್ತದೆ, ಒಂದು ಘಟನೆ ಹೇಗೆ ವರದಿಯಾಗಿದೆ ಅನ್ನುವುದೂ ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ವರದಿಗಾರನೂ ಮುಖ್ಯನಾಗುತ್ತಾನೆ.

ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಪತ್ರಿಕೆಗೆ ಅಥವಾ ಸುದ್ದಿ ವಾಹಿನಿಗೆ ಆಕರ್ಷಿತನಾಗುವ ಓದುಗ ಅಥವಾ ವೀಕ್ಷಕ ಅಲ್ಲಿನ ವರದಿಗಾರರನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿಯೇ ಆಕರ್ಷಿತನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ ಅನ್ನುವುದು ಸತ್ಯ. ಪತಿಕೆಗಳಲ್ಲಿನ ಬರಹಗಳು ಓದುಗನಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆ ತರಲಾರದು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಒಪ್ಪಲಾಗದು.

ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಹೋರಾಟದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿನ ಬರಹಗಳ ಮುಖಾಂತರ ಜನರಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆ ತರಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲವೇ?

ಹಾಗೊಂದು ವೇಳೆ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿನ ಬರಹಗಳು, ತನ್ನೊಳಗೆ ಬದಲಾವಣೆ ತರಲು ಬಯಸುವ ಮಾನವನಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆ ತರಲಾರವು ಎನ್ನುವುದಾದರೆ, ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿನ ಸುದ್ದಿ ವರದಿಗಳನ್ನುಳಿದು ಪ್ರಕಟವಾಗುವ ಎಲ್ಲಾ ಅಂಕಣ ಬರಹಗಳ ಬರಹಗಾರರೆಲ್ಲಾ ತಮ್ಮ ತೆವಲಿಗಷ್ಟೇ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನಬಹುದೇ?

ತಮ್ಮ ಅಂಕಣಗಳನ್ನು ಓದುವ ಓದುಗರಲ್ಲಿ ಎಳ್ಳಷ್ಟೂ ಬದಲಾವಣೆಯನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸುವುದಿಲ್ಲವೇ?

ಅಕ್ಷರ ಅವರ ನಂತರ ಜೋಗಿಯವರೂ ಎಡವಟ್ಟು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ ಅಂತ ಅನಿಸುತ್ತಿದೆ, ನನಗೆ

– ಆತ್ರಾಡಿ ಸುರೇಶ್ ಹೆಗ್ಡೆ

ಅಕ್ಷರ ಅವರ ತರ್ಕವನ್ನೇ ವಿಸ್ತರಿಸುವುದಾದರೆ, ಹರಾಜಿಗೆ ನಿಂತ ಆಟಗಾರರೂ ಕೂಡ ಅವರು ಅವಮಾನಿತರಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಬೇಕಿತ್ತಲ್ಲವೇ? ಅದನ್ನು ಮಾತ್ರ ಹೇಗೆ ಅಕ್ಷರ ಅವರು ನಮ್ಮ ಕಾಲಘಟ್ಟ ಮತ್ತು ಸಮಾಜದ larger canvas ನಲ್ಲಿಟ್ಟು ಅದನ್ನು ಅವಮಾನ ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆ?

ಹಾಗಾದರೆ ಅಸ್ಪ್ರುಷ್ಯತೆಯೂ ಅವಮಾನವಲ್ಲವೇ? ಈಗ ತಲೆತಲಾಂತರದಿಂದ ಅಸ್ಪ್ರುಷ್ಯತೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಂದವರಿಗೆ ಅದೊಂದು ಜೀವನ ಕ್ರಮ. ಅವರಿಗೆ ಅದು ಅವಮಾನ ಅನ್ನಿಸುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಅಕ್ಷರ ಅವರ ಪ್ರಕಾರ ಅದು ಈಗ ಅವಮಾನವೇ ಅಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅದೇ ದಲಿತ ದೊಡ್ಡಿಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಓದಿಕೊಳ್ತಾನೆ. ಅವನಿಗೆ ನಿರಂತರ ಆಗುತ್ತಿರುವ ಅವಮಾನ ಅರಿವಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಆಗ ಮಾತ್ರವೇ ಅದು ಅವಮಾನವೇ? so it is relative! ಅವಮಾನ ಅವಮಾನಿತನ ಅರಿವು ಬೌದ್ಧಿಕತೆಗೆ ಸಂಬಂಧ ಪಟ್ಟದ್ದೋ? ಒಟ್ಟಾರೆ ಬೌದ್ಧಿಕವಾಗಿ ಅದು ಮಾನವತೆಗೆ ನಾವು ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಅವಮಾನವಲ್ಲವೇ?

ಒಂದು ಕಡೆ ದಲಿತರು ಪರಿಗಣಿಸಿದರೆ ಮಾತ್ರ ಅದು ಅವಮಾನ, ಆದರೆ ಯಾರು ಎಷ್ಟಕ್ಕೆ ಹರಾಜಾದರು ಎಂಬ celebration ನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿರುವ ಆಟಗಾರರಿಗೆ ಅವಮಾನವಾಗಿದೆಯೆಂದು ಅಕ್ಷರ ಅವರು ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಕುತರ್ಕವೇ ಸರಿ. IPL ಹರಾಜನ್ನು ಅಕ್ಷರ ಅವರ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿಯೇ ವಿರೋಧಿಸುವವ ನಾನು. talent ಅನ್ನು ಹರಾಜು ಹಾಕುವುದು ಪ್ರಾಚೀನ ರೋಮನ್ ವಿಕಾರದ ಪಳೆಯುಳಿಕೆಯೂ ಇಂದಿನ ಜಾಗತೀಕರಣದ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ quanitify ಮಾಡಿ ಅದಕ್ಕೊಂದು price tag ನೇತು ಹಾಕುವ ಕಬಂಧ ಬಾಹು ಎಂಬುದನ್ನು ನಾನು ಬಲ್ಲೆ.

ಆದರೆ `ಅವಮಾನಿತನ’ ಅರಿವು ಎಂಬುದನ್ನು ಹಿಡಿದು ipl ಮತ್ತು ಎಂಜಲೆಲೆಯ ಮಡೆಸ್ನಾನವನ್ನು ಒಂದೇ ತಕ್ಕಡಿಯಲ್ಲಿಟ್ಟು ತೂಗುವುದು ಆ ಮುಖೇನ ಮಡೆಸ್ನಾನದಂತಹ ಬ್ರಾಹ್ಮಣತ್ವದ ದಮನಿಕೆಯನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸುವುದಿದೆಯಲ್ಲ, ಅದು ಸರ್ವಥಾ ಖಂಡನೀಯ. ಅದ್ಯಾವ ಚಿಕಿತ್ಸೆ? ಯಾವ ಆಚರಣೆ? ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಉಂಡ ಎಂಜಲೆಲೆಯ ಮೇಲೆ ಹೊರಳಾಡುವುದು ಶ್ರೇಷ್ಠ ಎಂಬುದು ಜೀವ ವಿರೋಧಿ ಚಿಂತನೆಯೇ. ಅದು ಸರ್ವಥಾ ಖಂಡನೀಯ. ಇಡೀ ಲೇಖನ ಒಂದು ಕುತರ್ಕದಿಂದ ಕೂಡಿದುದೆ ಆಗಿದೆ. an attempt to re-inforce the status quo by a rabid ಕುತರ್ಕ born out of either the brahminical mindset involuntarily or worse still an intentional attempt to mislead the readers to believe in the ಕುತರ್ಕ catered in the article, which would amount to intellectual corruption.

ಈ ಲೇಖನದ ಮನಸ್ಥಿತಿಯ ಸುತ್ತಲೂ ಇಂಥದೊಂದು ಚರ್ಚೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಿದ ಅವಧಿಗೆ ಕೃತಜ್ಞತೆಗಳು.

-ಆದಿತ್ಯ ಭಾರದ್ವಾಜ್

ಕಣ್ಣನ್ ಮಾಮ ಗೊತ್ತಲ್ಲ- ನದಿ-ದಡ ಆಟದಂತೆ, ಅಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲ, ಇಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲ..

ಹೆಣ್ಣು ಹೆಣ್ಣೆಂದು ಅದ್ಯಾಕೆ ಹೀಗಾಡ್ತೀರಿ ಅಂತ  ಸಂಚಿ ಹೊನ್ನಮ್ಮ ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿಯೇ ಬರೆದರೂ ಸಹ ಹೆಣ್ಣಿನ ಬಗ್ಗೆ ಗಮನ ಕಡಿಮೆ ಆಗಿಲ್ಲ :-). ಹೆಣ್ಣಾಗಿ ಹುಟ್ಟುವ ಆಸೆ ಇದೆ -ಇಲ್ಲ ! ಈ ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಉದಯ ವಾಹಿನಿಯಲ್ಲಿ ಹಬ್ಬದ ದಿನ ಹರಟೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಪ್ರಸಾರ ಆಯ್ತು. ಇದರ ನೇತೃತ್ವ ವಹಿಸಿದ್ದು ಕಣ್ಣನ್ ಮಾಮ . ಅವರು ಗೊತ್ತಲ್ಲ ನದಿ-ದಡ ಆಟದಂತೆ, ಅಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲ , ಇಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲ. ಎರಡು ಪಕ್ಷದಲ್ಲೂ ಸಮಾನವಾಗಿ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ :-). ಯಾರೇ ಆಗಲಿ ಅವರನ್ನು ಪಕ್ಷಪಾತಿ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗದಷ್ಟು ಹನಿಗವನಗಳ ಸುರಿಮಳೆ ಅವರಿಂದ :-).

ಪೂರ್ಣ ಓದಿಗೆ- ಮೀಡಿಯಾ ಮೈಂಡ್

ಒಂದು ಹೊಸ ಪುಸ್ತಕ

ಹಾಲ್ಕುರಿಕೆಯ ‘ಮೊನ್ನೆ ತಾನೆ’

ಶ್ರೀನಿಧಿ ಅಂಕಣ: ಜಾಲಲೋಕದಲ್ಲಿ ಮೋಸದ ಗಾಳ

-ಟಿ ಜಿ ಶ್ರೀನಿಧಿ

ನಿಮ್ಮ ಬ್ಯಾಂಕಿನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ನಿಮಗೊಂದು ಇಮೇಲ್ ಸಂದೇಶ ಬರುತ್ತದೆ. ಇಂತಹ ಸಂದೇಶ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕೆಳಗಿರುವ ಲಿಂಕ್‌ನ ಮೇಲೆ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿ ನಿಮ್ಮ ಖಾತೆಯ ವಿವರಗಳನ್ನು ದೃಢೀಕರಿಸಿ; ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಿಮ್ಮ ಖಾತೆಯನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಬಿಡುತ್ತೇನೆ ಹುಷಾರ್! ಎಂಬ ಧಾಟಿಯಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ. ಅದನ್ನು ನಂಬಿ ನೀವೇನಾದರೂ ನಿಮ್ಮ ವಿವರಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿರೋ, ನಿಮ್ಮ ಖಾತೆಯಲ್ಲಿರುವ ಹಣವೆಲ್ಲ ಒಂದೇ ಬಾರಿಗೆ ಮಂಗಮಾಯವಾಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ!

ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಿಷ್ಟೆ: ನಿಮಗೆ ಬಂದ ಸಂದೇಶ ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ನೈಜವಾಗಿಯೇ ಕಂಡರೂ ಅದನ್ನು ನಿ

 

ಮ್ಮ ಬ್ಯಾಂಕು ಕಳುಹಿಸಿರುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಇಷ್ಟರಮೇಲೆ ಆ ಸಂದೇಶದಲ್ಲಿದ್ದ ಲಿಂಕ್‌ನ ಮೇಲೆ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿ ನೀವು ಭೇಟಿಕೊಟ್ಟ ತಾಣ ನಿಮ್ಮ ಬ್ಯಾಂಕಿನದೂ ಆಗಿರುವುದಿಲ್ಲ.

ಇದೇ ಫಿಶಿಂಗ್ – ನಕಲಿ ಇಮೇಲ್ ಹಾಗೂ ಜಾಲತಾಣಗಳ ಸಹಾಯದಿಂದ ಅಂತರಜಾಲ ಬಳಕೆದಾರರ ಖಾಸಗಿ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಕದಿಯುವ ಭಾರೀ ಹಗರಣ.

ಈ ಹಗರಣಕ್ಕೆ ಫಿಶಿಂಗ್ (phishing) ಎಂಬ ನಾಮಕರಣವಾದದ್ದು ೧೯೯೬ರಲ್ಲಿ. ಈ ಹಗರಣ ಗಾಳ ಹಾಕಿ ಮೀನು ಹಿಡಿಯುವ ಹಾಗೆಯೇ ನಡೆಯುವುದರಿಂದ ಇದಕ್ಕೆ ಫಿಶಿಂಗ್ ಎಂದು ಹೆಸರಿಡಲಾಯಿತು, ಈ ಹೆಸರನ್ನು ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ಗುರುತಿಸಲು ಸ್ಪೆಲ್ಲಿಂಗ್‌ನಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಬದಲಾವಣೆ ಮಾಡಲಾಯಿತು ಎನ್ನುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯ ನಂಬಿಕೆ. ಗಣಕಗಳ ಸಹಾಯದಿಂದ ಅನೇಕ ಬಗೆಯ ಅವ್ಯವಹಾರ ನಡೆಸುವ ಹ್ಯಾಕರ್‌ಗಳ ಸಮುದಾಯದಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ವಿಭಿನ್ನ ರೀತಿಯ ಸ್ಪೆಲ್ಲಿಂಗ್ ಬಳಕೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಂತೆ.

ಫಿಶಿಂಗ್‌ನ ಸಮಸ್ಯೆ ಈಗ ಇಮೇಲ್‌ಗಳಿಗಷ್ಟೇ ಸೀಮಿತವಾಗಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ಎಸ್ಸೆಮ್ಮೆಸ್‌ಗಳು, ಇನ್ಸ್‌ಟೆಂಟ್ ಮೆಸೆಂಜರ್‌ಗಳು, ನಕಲಿ ಜಾಹಿರಾತುಗಳು – ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲೆಡೆಗಳಲ್ಲೂ ಹರಡಿಕೊಂಡಿರುವ ಫಿಶಿಂಗ್ ಜಾಲ ಅಂತರಜಾಲ ಬಳಕೆದಾರರ ಖಾಸಗಿ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಕದಿಯಲು ಇನ್ನಿಲ್ಲದ ಪ್ರಯತ್ನಗಳನ್ನು ನಡೆಸುತ್ತಿದೆ. ಫಿಶಿಂಗ್‌ಗೆ ಬಲಿಯಾಗುವ ಮಾಹಿತಿಯಲ್ಲಿ ಹಣಕಾಸು ವ್ಯವಹಾರಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟ ಮಾಹಿತಿಯದೇ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪಾಲು; ಆದರೆ ಈ ಮಾಹಿತಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಸಮುದಾಯ ತಾಣಗಳು ಹಾಗೂ ಇಮೇಲ್ ಖಾತೆಯ ಪಾಸ್‌ವರ್ಡ್‌ಗಳಂತಹ ಅನೇಕ ಬಗೆಯ ಮಾಹಿತಿಗಳೂ ಫಿಶಿಂಗ್ ಬಲೆಗೆ ಬೀಳುತ್ತವೆ.

ನೇಮಿಚಂದ್ರ ಕಾಲಂ: ಬದುಕು ಬದಲಿಸಬಹುದು

ಮಾಯಾ ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳದೆ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಿಂದ ಹೊರಬಿದ್ದರು. ಬದುಕು ತನಗೆ ಎರಡೇ ತಿಂಗಳು ಉಳಿಸಿದ್ದರೆ, ಆ ಎರಡು ತಿಂಗಳನ್ನು ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಮಾಫಿìನ್‌ ಚುಚ್ಚಿಸಿಕೊಂಡು ಹೆಣವಾಗಿ ಕಳೆಯಲು ಅವರು ಇಚ್ಛಿಸಲಿಲ್ಲ. ತ‌ನ್ನ ಕೊನೆಯ ದಿನಗಳನ್ನು ರಣವೈದ್ಯವಿಲ್ಲದೆ, ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯಲ್ಲಿ ಕಳೆಯಲು ಬಯಸಿದರು.

ಸಾವೇ ನೀ ಬರುವುದಿದ್ದರೆ, ನಾಳೆ ಬಾ ಎಂದು ಸಾವನ್ನು 35 ವರ್ಷ ಗಳಿಂದ ಹೊರಗಟ್ಟಿರುವ ಅದ್ಭುತ ಕತೆ ಮಾಯಾ ತಿವಾರಿಯವರದು.

chitra : abhaya simha

ಮಾಯಾ ತಿವಾರಿ ದಕ್ಷಿಣ ಅಮೆರಿಕದ ಪುಟ್ಟ ದೇಶ “ಗುಯಾನಾ’ದ ಒಂದು ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ 1952ರಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದರು. ಅವರ ತಂದೆ ಭಾರತೀಯ ಮೂಲದ ಪಂಡಿತ್‌ ರಾಮ್‌ಪ್ರಸಾದ್‌ ತಿವಾರಿ. ಮಾಯಾ ತಮ್ಮ ಹದಿನಾರನೇ ವಯಸ್ಸಿಗೇ ಯಾದವೀ ಕಲಹದಲ್ಲಿ ಹೊತ್ತಿ ಉರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಗುಯಾನಾ ತೊರೆದು, ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್‌ ನಗರಕ್ಕೆ ವಲಸೆ ಬಂದಿದ್ದರು.

ತನ್ನ ಭಾರತೀಯ-ಗುಯಾನಿ ಹಿನ್ನೆಲೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಅವರಿಗೆ ಅಳುಕಿತ್ತು, ಕೀಳರಿಮೆ ಕೂಡಾ ಇದ್ದಿರಬಹುದು. ಆ ತಮ್ಮ ಗುರುತನ್ನು ಹಿಂದೆ ಬಿಟ್ಟು, ಹೊಸ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಬದುಕನ್ನು ಕಟ್ಟಲು ಹೊರಟರು.

1970ರ ದಶಕ, ಮಾಯಾ ತಿವಾರಿ “ಟಾಪ್‌ ಅಮೆರಿಕನ್‌ ಫಾÂಷನ್‌ ಡಿಸೈನರ್‌’ ಎಂದು ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟರು. ಲೈಫ್ ಮ್ಯಾಗಝಿನ್‌ ಮಾಯಾ ಅವರ ಕೆಲಸವನ್ನು “ಅಮೆರಿಕದ ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲ ಹೈ ಫಾÂಷನ್‌’ ಎಂದು ಉಲ್ಲೇಖೀಸಿತು. “ಮಾಯಾ’ ಬ್ರಾಂಡ್‌ ಹೆಸರಿನ ಆಕೆಯ ವಿಶಿಷ್ಟ ಫಾÂಷನ್‌ ಉಡುಗೆಗಳು, ಅಮೆರಿಕದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ಅಂಗಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಮಾರಾಟಕ್ಕಿದ್ದವು. 70ರ ದಶಕದುದ್ದಕ್ಕೂ, ನ್ಯೂಯಾರ್ಕಿನ ಮ್ಯಾಡಿಸನ್‌ ಅವೆನ್ಯೂನಲ್ಲಿದ್ದ ಆಕೆಯ ಗ್ರಾಂಡ್‌ ಬುಟೀಕ್‌ “ಮಾಯಾ’ ಹಾಲಿವುಡ್‌ ಪ್ರಸಿದ್ಧರಿಗೆ, ರಾಕ್‌ ಸಂಗೀತಗಾರರಿಗೆ “ಹೈ ಫಾÂಷನ್‌’ ಉಡುಪುಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸಿದ ತಾಣವಾಗಿತ್ತು. ವೋಗ್‌, ಕಾಸೊ¾ಪೊಲಿಟನ್‌ ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ಮಾಯಾ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡರು, ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್‌ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಮುಖ ಪುಟವನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸಿದರು.

‘ದೇಶ ಕಾಲ’ದ ಹೊಸ ಸಂಚಿಕೆ ಬಂದಿದೆ..

ದೇಶ ಕಾಲದ ಹೊಸ ಸಂಚಿಕೆ ಬಂದಿದೆ. ಈ ಸಲದ ದೇಶ ಕಾಲದ ಥೀಮ್  “ಸಮಕಾಲೀನ ಮರಾಠಿ ಸಾಹಿತ್ಯ”.

ಇಡೀ ಸಂಚಿಕೆಯ ತುಂಬಾ ಮರಾಠಿಯ ಸಮೃದ್ಧ ಸುಗಂಧ. ಎರಡು ಮರಾಠಿ ಕತೆಗಳು, ಎರಡು ಮರಾಠಿ ಕಾದಂಬರಿಯ ಆಯ್ದ ಪುಟಗಳು, ಜಯಂತ ಕಾಯ್ಕಿಣಿ, ಚಂದ್ರಕಾಂತ ಪೋಕಳೆ, ಸರಜೂ ಕಾಟ್ಕರ್ ಅವರೂ ಸೇರಿದಂತೆ ಅನೇಕರು ಅನುವಾದಿಸಿರುವ ಕವಿತೆಗಳಿವೆ.

ಕೆ.ವಿ.ಅಕ್ಷರ ನಿರ್ವಹಿಸುವ ಸಮಯ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ “ಕನ್ನಡ ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಮರಾಠಿ ಮನಸ್ಸು” ಕುರಿತು ಡಾ.ಜಿ.ಎಸ್.ಆಮೂರ, ಎಂ.ಪ್ರಭಾಕರ್ ಜೋಷಿ, ಮಿತ್ರಾ ವೆಂಕಟ್ರಾಜ ಅವರ ಲೇಖನಗಳ ಜತೆಗೆ, ಮರಾಠಿಮಯ ವಾತಾವರಣದ ಮುಂಬೈನಲ್ಲಿ ಎರಡು ದಶಕಗಳ ಕಾಲ ವಾಸವಾಗಿದ್ದ ಕಥೆಗಾರ ಜಯಂತ ಕಾಯ್ಕಿಣಿ ಅವರ ವಿಶಿಷ್ಟ ಲೇಖನವೂ ಇದೆ. ಕತೆಗಾರ, ಕಲಾವಿದ ಡಿ.ಎಸ್.ಚೌಗಲೆ ಅನುವಾದಿಸಿರುವ “ಚದುರಂಗ ಮತ್ತು ಕತ್ತೆ” ನಾಟಕ ಈ ಸಂಚಿಕೆಯ ಮತ್ತೊಂದು ವಿಶೇಷ. ಮರಾಠಿ ರಂಗಭೂಮಿಯ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ನಾಟಕಕಾರ ವಿಜಯ್ ತೇಂಡೂಲ್ಕರ್ ಅವರ ನಾಟಕಗಳನ್ನು ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ನಾಟಕಕಾರ ಗಿರೀಶ ಕಾರ್ನಾಡ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ಚನ್ನಕೇಶವ ಅದ್ಭುತ ಮುಖಪುಟವನ್ನು ರಚಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ ಆರಾಮವಾಗಿ ಓದಬಹುದಾದ ಈ ಸಂಚಿಕೆ, ತನ್ನ ಓರಣ ಮತ್ತು ಹೂರಣ ಎರಡರಿಂದಲೂ ಮನ ಸೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಬಿಡಿ ಸಂಚಿಕೆಯ ಬೆಲೆ ರೂ.100. ನಾಲ್ಕು ಸಂಚಿಕೆಗಳ ವಾರ್ಷಿಕ ಸದಸ್ಯತ್ವಕ್ಕೆ ಚಂದಾ ರೂ.300. ವಿವರಗಳಿಗಾಗಿ ಸಂಪರ್ಕ: ದೂರವಾಣಿ: 09243136256, ಈ ಮೇಲ್ – deshakaala@gmail.com

ಈ ಸಂಚಿಕೆಯಿಂದ ಆಯ್ದ ಕವಿತೆ ‘ಹೆಣ ಸಾಗಿಸುವುದು ಕಠಿಣ’ ನಿಮ್ಮ ಓದಿಗಾಗಿ –

ಹೆಣ ಸಾಗಿಸುವುದು ಕಠಿಣ

-ಅರುಣ ಕಾಳೆ

–

ಪ್ರೀತ್ಯಾಗ ಬಿದ್ದಾಗ,

ಹಾಕ್ಕೊಂಡ ಅರಿವಿ ರೇಟು

ತೊಟ್ಟ ವಡವಿ ವಸ್ತಾ

ಅಸಲಿನೋ, ನಕಲಿನೋ ಗೊತ್ತಾಗೋದಿಲ್ಲ.