ಕ್ಯಾಮೆರಾ..ಕ್ಯಾಮೆರಾ..

ಇಂದು ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಜರುಗಿದ ಸನ್ ಫೀಸ್ಟ್ ಓಟದ ನೋಟ ಇಲ್ಲಿದೆ. ಯಾವುದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮೀಡಿಯಾ ಕ್ಯಾಮೆರಾಗಳ ಕೆಲಸ ಹೇಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಚಿತ್ರಣ ಬೇಕೇ? ಎಂದಿನಂತೆ ನಮ್ಮ ವಿಶಿಷ್ಟ ಕಣ್ಣಿನ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಮ್ಯಾನ್ ಕೆ ಶಿವು ತೆಗೆದಿರುವ ಫಾತೋಗಳನ್ನು ನೋಡಲು ಭೇಟಿ ಕೊಡಿ-

ಮೀಡಿಯಾ ಮೈಂಡ್

ಜೋಗಿ ಬರೆವ ರೂಪ ರೇಖೆ: ವಿಶ್ವಾಮಿತ್ರ ಮೇನಕೆ ಡಾನ್ಸ್ ನೋಡೋದು ಏನಕೆ?

ವಿಶ್ವಾಮಿತ್ರ

ಮೇನಕೆ

ಡಾನ್ಸ್ ನೋಡೋದು

ಏನಕೆ?

ಆಸ್ಕ್ ಮಿಸ್ಟರ್

ವೈಯೆನ್ಕೆ!

ಹೀಗೆ ಪದ್ಯ ಬರೆದು ಅವನ್ನು ‘ಕವಿ-ತೆಗಳು’ ಎಂದು ಕರೆದವರು ವೈಯೆನ್ಕೆ. ಇದನ್ನೋದಿದ ಕುತೂಹಲಿಗಳಿಗೆ ಅಂಥ ಮತ್ತಷ್ಟು ಪದ್ಯಗಳು ಕಾದಿದ್ದವು. ‘ಶಂಕರಲಿಂಗೇಗೌಡರು ಹಚ್ಕೊಂಡಿದ್ರು ಪೌಡರು’, ‘ದೂರವಿರು ದೂರ್ವಾಸನೆ, ಬರುತಲಿದೆ ದುರ್ವಾಸನೆ’, ‘ಕಪಿಲವಸ್ತುವಿನ ರಾಜ ಶುದ್ಧೋದನ, ಅವನ ಮಗ ರಾತ್ರೋರಾತ್ರಿ ಎದ್ದೋದನ’- ಮುಂತಾದ ಎರಡೇ ಸಾಲುಗಳ ಕವಿತೆಗಳು. ಈ ಕವಿತೆಗಳ ಸಂಕಲನಕ್ಕ ಅವರಿಟ್ಟ ಹೆಸರು- ಪದ್ಯ ಇಷ್ಟು ಲೈಟಾದರೆ ಹೇಗೆ ಸ್ವಾಮಿ?. ಅದಾದ ನಂತರ ಬಂತು ‘ತೀರ್ಥ-ರೂಪ’. ಅದಕ್ಕೊಂದು ಉಪಶೀರ್ಷಿಕೆ- ‘ಮದ್ಯ ಇಷ್ಟು ಟೈಟಾದರೆ ಹೇಗೆ ಸ್ವಾಮಿ?’ ಅದರಲ್ಲೂ ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಪದ್ಯ- ‘ಬೆಳಗ್ಗೆ ಸಂಜೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ, ಕುಡೀತೀನ್ ನಾನು ಮದ್ಯಾನ, ಪೆಗ್ಗಲ್ ಅಳೀತೀನಿ ಜೀವ್ನಾನ.’

ಚಿತ್ರ: ನಗೆನಗಾರಿ ಡಾಟ್ ಕಾಂ

ವೈಯೆನ್ಕೆ ಇದ್ದಿದ್ದೂ ಹಾಗೆಯೇ. ಒಮ್ಮೆ ನಮ್ಮ ಒತ್ತಾಯದ ಮೇರೆಗೆ ಪುತ್ತೂರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು ಅವರು. ಎಲ್ಲೇ ಇರಲಿ, ಹೇಗೆ ಇರಲಿ ಏಳು ಗಂಟೆಗೆಲ್ಲ ಅವರು ಹೊರಟುಬಿಡಬೇಕು- ಪಿಎಚ್ಡಿ ಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ. ಪಿಎಚ್ಡಿ ಅಂದರೆ Precious hour of drinking. ಅವರು ತಮ್ಮನ್ನು ‘ಸನ್ ಡೌನರ್’ ಎಂದು ಕರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಂದರೆ ಸನ್ ಡೌನ್ ಆಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಶುರುವಾಗಬೇಕು ಪಿಎಚ್ಡಿ. ಪುತ್ತೂರಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ಕೊಂಚ ಹೊತ್ತು ಜಾಸ್ತಿ ಮಾತಾಡಿದ್ದರು. ಆಗಲೇ ಏಳು ಗಂಟೆಯಾಗಿತ್ತು. ವೈಯೆನ್ಕೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿದ್ದೇ ತಡ, ಎರಡೇ ಎರಡು ಮಾತಾಡಿ ‘ಎಲ್ಲಿ ಕುಂಟಿನಿ?’ ಎಂದು ಕರೆದು ಹೊರಟೇ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಭಾಷಣದ ಮುಂದಿನ ಭಾಗ ‘ಹೊಟೆಲ್ ರಾಮ’ದಲ್ಲಿ. ವೈಯೆನ್ಕೆಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗುವ ಆರಾಮದಲ್ಲಿ. ಜೊತೆಗೆ ದ.ಕ.ದವರಿಗೆ ಟೈಮ್ ಸೆನ್ಸ್ ಇಲ್ಲ ಎಂಬ ಕಂಪ್ಲೇಂಟು.

ಅವರ ಸಮಯಪ್ರಜ್ಞೆಗೆ ನಾನು ಸಂಪೂರ್ಣ ವಿರೋಧಿ. ಏಳು ಗಂಟೆಗೆ ಎಂದರೆ ನಾನು ಎಂಟೂವರೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆಗೆಲ್ಲ ವೈಯೆನ್ಕೆ ಬೈಯುತ್ತಿದ್ದರು; ನೀವು ಎಲ್ಲಾದರಲ್ಲೂ ಲೇಟು, ಸಾಯೋದೂ ಲೇಟು. ಅದು ಬೈಗಳೋ ಆಶೀರ್ವಾದವೋ ಇವತ್ತಿಗೂ ಅರ್ಥವಾಗಿಲ್ಲ.

ಡೈಲಿ ‘ಕ್ಲಿಕ್’

ಮೋಡದ ನಾಡಿನ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ.../ AP Photo-Biswaranjan Rout

ಕಾಸು ಕುಡಿಕೆ: ‘ಸತ್ಯಂ ವಧ, ಅಧರ್ಮಂ ಚರ. . . . . . .’

ಕಾಸು ಕುಡಿಕೆ -೧೧

ಜಯದೇವಪ್ರಸಾದ ಮೊಳೆಯಾರ

ಟೋಪಿವಿದ್ಯೆಯ ಮೂರು ಮುಖಗಳು-೩

In modern business, it is not the crook who is to be feared the most,

It is the honest man who doesn’t know what he is doing-  William Wordsworth

ಆಧುನಿಕ ಉದ್ದಿಮೆಯಲ್ಲಿ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಹೆದರಬೇಕಾದ್ದು ಠಕ್ಕರಿಗಲ್ಲ,

ತಾನೇನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆಂಬ ಅರಿವಿಲ್ಲದ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕನಿಗೆ-  ವಿಲಿಯಮ್ ವರ್ಡ್ಸ್‌ವರ್ಥ್.

ಕಳೆದೆರಡು ವಾರಗಳಿಂದ ಅನಾವರಣಗೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಟೋಪಿ ವಿದ್ಯೆಯ ಎರಡು ಮುಖಗಳ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಹಲವರಿಗೆ ಮೂರನೆಯ ಮುಖದ ಬಗ್ಗೆ ಅದಮ್ಯ ಕುತೂಹಲ. ನನಗೆ ಬಂದ ದೂರವಾಣಿ ಕರೆಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವರು ಈ ಮೂರನೆಯ ಮುಖ ಯಾವುದೆಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಕೇಳದಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಾನು ಯಾರಿಗೂ ಸತ್ಯವನ್ನು ಹೇಳದೆ ಬಾಯಿಗೆ ಬಂದ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿದ್ದೇನೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಮಾರ್ಕೆಟ್ನಲ್ಲಿ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿ ದುಡ್ಡು ಮಾಡುವುದೇ ಈ ವಿದ್ಯೆಯ ಮೂರನೆಯ ಮುಖ!

ಆಂಧ್ರದ ಭೀಮಾವರಂ ಸಮೀಪದ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಹಳ್ಳಿಯಿಂದ ಬಂದ ರಾಮಲಿಂಗ ರಾಜು ಅದ್ಯಾವ ಘಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಸಾಫ್ಟ್‌ವೇರ್ ಕಂಪೆನಿಯನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿದನೋ ದೇವರೇ ಬಲ್ಲ; ಅದಕ್ಕೆ ‘ಸತ್ಯಂ’ ಎಂದು ನಾಮಕರಣ ಕೂಡಾ ಮಾಡಿದ. ಆ ಕಂಪೆನಿಯು ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಬೆಳೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ನಾಲ್ಕನೇ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಹಾಗೂ ಭಾರತದ ಅತಿ ಪ್ರತಿಷ್ಟಿತ ಸಾಫ್ಟ್‌ವೇರ್ ಕಂಪೆನಿಗಳಲ್ಲೊಂದಾಗಿ ವಿಜೃಂಭಿಸತೊಡಗಿತು. ಶೇರು ಬಜಾರಿನಲ್ಲೂ ಉತ್ತಮ ಬೇಡಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಬಿಕರಿಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಎಲ್ಲಾ ಫಂಡ್ ಹೌಸ್ ಹಾಗೂ ಹೂಡಿಕೆ-ಧುರೀಣರ ಖಾತೆಯಲ್ಲಿ ಸತ್ಯಂ ಶೇರು ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ಎಲ್ಲಾ ಟಿ.ವಿಯ ಅನಲಿಸ್ಟ್‌ಗಳೂ ಕೂಡಾ ಅದನ್ನು ಕೊಳ್ಳಲು ರೆಕಮಂಡ್ ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದರು. ಆಂಧ್ರದ ಮಂತ್ರಿ ಮಂಡಲಕ್ಕೂ ಅತಿ ನಿಕಟವರ್ತಿಯಾಗಿದ್ದ ರಾಜು, ಒಬ್ಬ ಉತ್ತಮ ಬಿಸಿನೆಸ್‌ಮನ್ ಎಂದು ಹಲವಾರು ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಗೌರವಗಳನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದ.

ವಿಷಯ ಹಾಗಿರುವಾಗ ಒಂದು ಫೈನ್ ಡೇ; to be precise, ಜನವರಿ ೭, ೧೯೯೯ ರ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಕಂಪೆನಿಯ ಚೇರ್ಮನ್ ರಾಮಲಿಂಗ ರಾಜು “ನಾನು ತಪ್ಪಿತಸ್ಥ, ತಪ್ಪು ಎಸಗಿದ್ದೇನೆ, ಈ ಕಂಪೆನಿಯ ಆದಾಯ, ಲಾಭದ ಅಂಕಿ ಸಂಖ್ಯೆಗಳೆಲ್ಲಾ ಬರೇ ಸುಳ್ಳು, ಸುಳ್ಳಿನ ಮೇಲೆ ಸುಳ್ಳು ಪೋಣಿಸುತ್ತಾ ಈ ಸಂಸ್ಥೆಯನ್ನು ನಡೆಸುತ್ತಾ ಬಂದಿದ್ದೇನೆ. ಈ ಕಂಪೆನಿಯ ಆಡಳಿತ ಎಂದರೆ ನನಗೆ ಹುಲಿಸವಾರಿ ಮಾಡಿದಂತೆ ಅನುಭವವಾಗಿದೆ. ಕೆಳಕ್ಕೆ ಇಳಿಯುವಂತಿಲ್ಲ. ಇಳಿದರೆ ಹುಲಿ ತಿಂದೇ ಹಾಕೀತು ಎಂಬ ಭಯ.” ಎಂದೆಲ್ಲ ತನ್ನ ಸುಳ್ಳು ಲೆಕ್ಕವನ್ನು ಸವಿವರವಾಗಿ ೪ ಪುಟದ  ಒಂದು ಪತ್ರದಲ್ಲಿ ವಿವರಿಸಿ, ತನ್ನ ಸಹಿ ಹಾಕಿ ಕಂಪೆನಿಯ ಬೋರ್ಡಿಗೆ ಸಬ್ಮಿಟ್ ಮಾಡಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿಯೂ ಪ್ರತಿಯನ್ನು ರಿಲೀಸ್ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. “ಈಗ ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಇತಿಶ್ರೀ ಹಾಡಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ತಪ್ಪೊಪ್ಪಿಕೊಂಡು ನಾನು ಈಗ ಕಾನೂನಿನ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ತಯಾರಾಗಿದ್ದೇನೆ” ಎಂದು ಹೇಳಿ ಪೋಲೀಸರಿಗೆ ಶರಣಾದ ರಾಜು.