ವಸುದೇಂಧ್ರರ ‘ಕಥೆ ಕಟ್ಟುವ’ ಟಿಪ್ಸ್

ಕಥೆ ಕಟ್ಟುವ ಬಗೆ…

ನೂಪುರ ಭ್ರಮರಿ

‘ನಾನು ಕಥೆ ಬರೀಲಿಕ್ಕೆ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿ ಆರೇಳು ವರ್ಷ ಆಯಿತಷ್ಟೆ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ‘ಕಥೆ ಕಟ್ಟುವುದು ಹೇಗೆ’ ಎಂಬ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಉಪನ್ಯಾಸ ಕೊಡಿ ಅಂತಂದ್ರೆ ಮುಜುಗರ ಅನ್ಸುತ್ತೆ’ ಅಂತ ವಸುದೇಂಧ್ರ ವಿನೀತಭಾವದಿಂದಲೇ ಪೀಠಿಕೆ ಹಾಕಿದ್ದರು. ಅದರಲ್ಲೂ ನೂಪುರ ಭ್ರಮರಿಯನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ ಹೊಸತರಲ್ಲಿ, ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟ ಮೊದಲ ಸಂಚಿಕೆಯನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಓದಿ, ಅವರಾಗಿಯೇ ಬರೆದ ಉತ್ಸಾಹದ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಮರೆಯಲಿಕ್ಕಾದೀತೇ? ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಅವರ ಪತ್ರ ಎಷ್ಟೋ ಪತ್ರಗಳ ಕಳೆದುಹೋಗುವಿಕೆಯ ನಡುವೆಯೂ ಜೋಪಾನವಾಗಿದೆ. ಅಷ್ಟು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಕಂಡಷ್ಟು ಬಾರಿಯೂ, ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ಗೆಳೆಯ ರಾಮುವಿನ ಚೈತ್ರರಶ್ಮಿಯ ನಾಲ್ಕನೇ ವಾರ್ಷಿಕ ಸಂಭ್ರಮಕ್ಕೂ ಬಂದಾಗಲೂ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಅವರಾಗಿಯೇ ಗುರುತು ಹಿಡಿದು ಮಾತನಾಡಿಸುವ ಸಹೃದಯತೆಗೆ, ಪತ್ರಿಕೆಯ ಬಗೆಗಿರುವ ಅವರ ಪ್ರೀತಿಗೆ.. ನಿಜಕ್ಕೂ ಒಂದು ಕ್ಷಣಕ್ಕೂ ನನಗೆ ಏನೂ ತೋಚುವುದಿಲ್ಲ.

ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅವರೊಂದಿಗಿನ ಕಥೆಗಳ ಕುರಿತಾದ ಒಂದೂವರೆ ಘಂಟೆಗಳ ಸುದೀರ್ಘ ಸಂವಾದದ ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಭ್ರಮರಿಯ ಬ್ಲಾಗ್ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮೆದುರಿಗಿರುಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. (ವಿಶೇಷವೆಂದರೆ, ಈ ಮೌನದೊಳಗಡೆ ಅರಳುವ ಕಥೆಗಳ ಬೆರಗಿನ ಪ್ರಸಂಗವು ಮಾತುಗಳ ಚಮತ್ಕಾರದೊಳಗೆ ಎದುರು ಕುಳಿತ ಕ್ಷಣಗಳ, ಸಂವಾದದ ೧೦ ಪುಟಗಳ ಕಥಾನಕದ ವರದಿ ಪ್ರಕಟವಾಗದೇ ಇದ್ದರೂ, ಇದರ ಪ್ರತಿ ಬಹುಷಃ ಒಂದು ನನ್ನ ಬಳಿಯಲ್ಲೂ, ‘ಮಂಥನ’ದ ವಾದಿರಾಜರಲ್ಲೂ, ಪ್ರೀತಿಯ ಬರಹಗಾರ ವಸುಧೇಂಧ್ರರ ಬಳಿಯಲ್ಲೂ ಇದೆ. ! ಅದರ ಒಂದು ಮಿಂಚು ಓದುಗರಿಗಾಗಿ ಈ ಅಂಚೆಯಲ್ಲಿದೆ.)

‘ಹೇಳಲಾರದ ಕಥೆಗಳೇ ಇಲ್ವೇ !’ ಹಳೆಯ ವಸ್ತುಗಳಿಗೆ ಹೊಸ ರೂಪ ಹೊಸ ಬಣ್ಣ, ಹೊಸ ಕಣ್ಣು. ಅದೊಂದು ಬೆರಗಿನ, ಸಂಭ್ರಮದ ಅನುಭವ. ಆದರೆ ಆ ಕ್ಷಣ ಕ್ಷಣಿಕವಾಗಬಾರದಷ್ಟೇ !
ಕಥೆ ಅವಸರದ ಪ್ರಸವ ಅಲ್ಲ. ಸ್ಪಂದನವಿಲ್ಲದೆ ಕಥೆ ಮಾಡಲು ಹೊರಟರೆ ಆ ಪ್ರಯತ್ನ ನಿರರ್ಥಕ. ಕಥೆಗಿಂತ ಬದುಕು ದೊಡ್ಡದು. ಬದುಕಿನ ಒಂದು ಭಾಗ ಕಥೆಯೇ ಹೊರತು, ಕಥೆಯೇ ಬದುಕಲ್ಲ.

ಪಿಲ್ಮು ಲಾಯ್ಕಿತ್ತು. ಆರೋ ವಿಶಾಲ ಭಾರದ್ವಾಜನ ಪಿಲ್ಮಡ..

ಈ ಮಾಣಿ ಆಚಕರೆ ಮಾಣಿ, ಕುಡ್ಲದವ..

ಇನ್ನೂ ಡೀಟೈಲ್ಸ್ ಉಂಟಾ? ಅಂದ್ರಾ.

ನಮಗ್ಗೊತ್ತಿದ್ರಲ್ವಾ ನಿಮಗೆ ಹೇಳೋದು. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬನ್ನಿ

–

ಪಿಲ್ಮಿಲಿ ನಮ್ಮ ಜೀವನ ಕಾಣ್ತಾ?

…ಹಾಂಗೆ ಮಾಣಿಗೆ ಟ್ರಾನ್ಸ್‌ಫರ್ ಆತು. ಮಾಣಿಯ ಮನೆ ಹತ್ತರೆ ಹೇಳಿ ಆ ಜೀಯೆಮ್ಮಿಂಗೆ ಆರು ಕುತ್ತಿಕೊಟ್ಟದೋ ಎನಗಂತೂ ಗೊಂತಿಲ್ಲೆ. ಬಾಣಲೆಂದ ಸೀದ ಹೋಗಿ ಒಲಗೆ. ಕೊಡೆಯಾಲಂದ ಇಡುಕ್ಕಿದವು ನೆಲ್ಯಾಡಿಗೆ. ಕೊಡೆಯಾಲಲ್ಲಿ ಒಂದು ತರದ ಕಷ್ಟ ಆದರೆ ನೆಲ್ಯಾಡಿಲಿ ಇನ್ನೊಂದು ತರ.

ಹುಂ. ಅಪ್ಪದೆಲ್ಲಾ ಒಳ್ಳೆದಕ್ಕೆ, ಎಂತ ಹೇಳಿ ಕೇಳ್ತಿರೊ? ಮಾಣಿಯ ಮನೆಲಿ ಪಾಲಾತು. ಮನೆಗೆ ಆಚಕರೆ ಹೇಳಿ ಹೇಂಗೆ ಹೆಸರು ಬಂದದು ಹೇಳಿ ಗೊಂತಿಕ್ಕು ನಿಂಗೊಗೆ.( ಒಪ್ಪಣ್ಣನ ಬ್ಲೋಗಿಲಿ ಓದಿಪ್ಪಿ.) ಮೊದಲು ಆಚಕರೆ ಹೇಳಿ ಹೇಳಿಗೊಂಡಿತ್ತ ಮನೆ ಈಗ ಈಚಕರೆ ಹೇಳುವ ಹಾಂಗಾಯ್ದು (ಎಂಗೊಗೆ ಈಚಕರೆಯ ಹಳೆ ಮನೆ, ಅಪ್ಪಚ್ಚಿಗೆ ಆಚಕರೆಲಿ ಹೊಸಮನೆ). ಆಚಕರೆ ಈಚಕರೆ ಆದಪ್ಪಗ ಈಚಕರೆಗೆ ಇದ್ದ ಆಚಕರೆ ಹೇಳುವ ಹೆಸರಿಂಗೆ ಎಂತ ಮಾಡುದು? ಹಾಂಗೆ ಹೇಳಿ ಆಚಕರೆ ಮಾಣಿ ‘ಈಚಕರೆ ಮಾಣಿ’ ಹೇಳಿ ಆಂಯಿದಾಯಿಲ್ಲೆ. ಬಿಡಿ., ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಬಪ್ಪ.

ಈಗ ಮನೆಲಿ ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮ, ಅಜ್ಜಿ ಮಾತ್ರ ಪಾಲಿಂಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ! ಈ ಪರಬ್ಬಂಗೊ ಮಾತ್ರ ಎಂತ ಮಾಡ್ಲೆಡಿಗು? ಹಾಂಗಾಗಿ ಮಾಣಿ ಮನೆಂದ ಹೋಗಿ ಬಪ್ಪದು ಒಳ್ಳೆದೇ! ಈ ಎಲ್ಲಾ ಗಲಾಟೆಲಿ ಪುರ್ಸೊತ್ತೇ ಆಯಿದಿಲ್ಲೆ ಇದಾ…

ಈಗ ಪುರುಸೊತ್ತು ಸಿಕ್ಕಿತ್ತದ ನಿಂಗಳತ್ರೆ ಮಾತಾಡ್ಲೆ ! ಒಪ್ಪಣ್ಣ ಬಯ್ಕೊಂಡಿತ್ತಿದ್ದ. ‘ಎಲ್ಲಿ ಓಡಿ ಹೋದ ಈ ಮಾಣಿ’ ಹೇಳಿಗೊಂಡು. ಅವಂಗೆಂತ ಗೊಂತು. ಓಡಿ ಹೋದರೆ ಪುಟ್ಟಕ್ಕ ಜೀವಲ್ಲಿ ಬಿಡ ಹೇಳಿ ! ಹ್ಹೆ. ಹ್ಹೆ.

ಹೇಳ್ತ ಹಾಂಗೆ ಒಂದು ಪಿಲ್ಮು ನೋಡಿದೆ. ಮಾಣಿಗೆ ಪಿಚ್ಚರಿನ ಮರ್ಲು ಒಂಚೂರೂ ಇಲ್ಲೆ. ಎಲ್ಲಾ ಈ ಪುಟ್ಟಕ್ಕನ ಒತ್ತಾಯಕ್ಕೆ. ಎಂತದೋ ‘ಕಮೀನೇ’ ಅಡ. ಎಂತರ ಅರ್ಥ ಹೇಳಿ ಅದರತ್ರೆ ಕೇಳುವ ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿದ್ದಿಲ್ಲೆ. ಬಪ್ಪಗ ಪೃಷ್ಠ ರಕ್ಷಕ ಕವಚ ( ಅದೇ ಒಪ್ಪಣ್ಣನ ತೋಟದ ಹಾಳೆ !) ಮರತ್ತು ಬೈಂದೆ. ಆದರೆ ಪಿಲ್ಮು ಲಾಯ್ಕಿತ್ತು. ಆರೋ ವಿಶಾಲ ಭಾರದ್ವಾಜನ ಪಿಲ್ಮಡ.. ಅದೇ ನಮ್ಮ ಸಾರಡಿ ತೋಡಿಂದ ಮೂರುವರೆ ಮೈಲು ಮೇಗಂತಾಗಿ ಇತ್ತಿದ್ದವು ಮದಲಿಂಗೆ. ಈಗ ಬೊಂಬಾಯಿಲಿ ಸೆಟ್ಲ್ ಆಯಿದವು. ಅವರ ಪಾಲುದಾರಕ್ಕೊ ಈಗಳೂ ಇದ್ದವಲ್ಲಿಯೇ !

ಶಾಹಿದು ಕಪೂರು ಎರಡು, ಪ್ರಿಯಾಂಕ ಚೋಪ್ರಾ ಒಂದು. ಒಟ್ಟು ಮೂರು ಜೆನ ಮುಖ್ಯಪಾತ್ರಲ್ಲಿ. ರೈಲು ಕಂಡಕ್ಟ್ರನ ಅಮಳು ಮಕ್ಕೊ ಇಬ್ರು ಅವರವರ ಸುಖಜೀವನದ ಕನಸು ಕಾಣ್ತಾ ಕಾಣ್ತಾ ಎಂತದೆಲ್ಲಾ ಎಡವಟ್ಟು ಮಾಡಿಗೊಂಡು. ಒಳ್ಳೆ ದಾರಿ ಹೇಳಿ ಅಲ್ಲದ ದಾರಿಗಳಲ್ಲಿ ಹೋಗಿಯೊಂಡು ಅಂತೂ ಒಂದು ಹದಕ್ಕೆ ಬಪ್ಪ ಕಥೆ. ಭಯಂಕರ ಪೆಟ್ಟು-ಗುಟ್ಟು ಇದ್ದು. ಇಷ್ಟು ಸಣ್ಣ ಬೆಡಿಂದ ಹಿಡುದು ಓ‌ಓ‌ಓ‌ಓ‌ಓ‌ಓ‌ಓ‌ಓ‌ಓ‌ಓ‌ಓ ಅಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಬೆಡಿ ವರೆಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತೋರ್ಸಿದ್ದವು. ಪಿಸ್ತೂಲು, ರಿವಾಲ್ವರು, ಸ್ಟೆನ್ ಮೆಷಿನ್ ಕಾರ್ಬೈನ್, ಎಸ್ ಎಲ್ ಆರ್, ಎಲ್ ಎಂ ಜಿ, ಮೆಷಿನ್ನು ಗನ್ನು.. ಇನ್ನು ಹೀಂಗೆ ಸುಮಾರು.

ಅರೆ.., ಮಾಣಿಗೆ ಹೇಂಗೆ ಗೊಂತು ಈ ಬೆಡಿ ಸಂಗತಿ? ಟೆರರಿಷ್ಟು ಗ್ರೂಪು ಮಿನಿ ಗೊಂತಿದ್ದೋ ಹೇಂಗೆ ಹೇಳಿ ತನಿಕೆ ಮಾಡೆಡಿ ಆತೋ ! ಆನು ಎನ್‌ಸಿಸಿಲಿತ್ತದಲ್ದಾ? ಕೇಂಪಿಂಗೆಲ್ಲಾ ಹೋಯ್ದೆ ಇದ. ಎನ್ನ ಬೆಟಾಲಿಯನ್ನಿಲಿ ಸಿ ಸರ್ಟಿಪಿಕೇಟು ಬಿ ಗ್ರೇಡಿಲಿ (ಎಲ್ಲೋರೂ ಸಿ ಗ್ರೇಡು, ಅದೂ ಭಾರೀ ಕಷ್ಟಲ್ಲಿ) ಪಾಸು ಮಾಡಿ ಕೊನೆಗೆ ಅದರದ್ದೇ ಕೋಟಲ್ಲಿ ಅಲ್ದೋ ಆನು ಎಂಎಸ್ಸಿಗೆ ಹೋದದ್ದು (‘ಹೇಳಿಗೊಂಬದೂ’ ಹೇಳಿ ಅಲ್ಲ, ಆದರೂ ಹೇಳುದು… ). ಹಾಂಗೆ ನೆಂಪಾತದ.

ಜೀವನ ಹೇಳಿರೆ ಹಾಂಗೆ ಅಲ್ದೋ? ಇದ್ದ ಹಾಂಗೆ ಇದ್ದರೆ ಅದರ ಮನುಷ್ಯ ಹೇಳುಗೋ ? ತಪ್ಪಾವ್ತು. ಅದರ ತಿದ್ದಿ ಸರಿ ಮಾಡಿಗೊಂಡು ಮುಂದೆ ಹೋಯೆಕ್ಕಲ್ಲದಾ? ನಮ್ಮ ತಪ್ಪಿಂದ ನಾವು ಬುದ್ದಿ ಕಲ್ತರೆ ಒಳ್ಳೆದು. ಒಪ್ಪಣ್ಣ ಹೇಳಿಗೊಂಡಿತ್ತಿದ್ದ, ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ತಪ್ಪಿಂದ ಬುದ್ದಿ ಕಲಿವದು ಪೈಲಟ್ಟುಗೊ ಮಾಂತ್ರ ಹೇಳಿ

ಸಹಕಾರಿ ಚಿತ್ರೋತ್ಸವ

ಮತ್ತೆ ಹಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ..ಎಲ್ಲೋ ಮಳೆಯಾಗಿದೆಯೆಂದು..

ಎಲ್ಲೋ ಮಳೆಯಾಗಿದೆಯೆಂದು….

ಜೋಮನ್ ವರ್ಗೀಸ್

ಮಳೆಹನಿ

ಮೊನ್ನೆ U2 ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಮನಸಾರೆ ಚಿತ್ರದ “ಎಲ್ಲೋ ಮಳೆಯಾಗಿದೆಯೆಂದು….” ಹಾಡು ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಹೌದು. ಹಾಡು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಇದರಲ್ಲಿ ಏನೋ ವಿಶೇಷವಿದೆ ಅನಿಸತೊಡಗಿತು. ವಿಮರ್ಶೆ ಓದಿ ಚಿತ್ರ ನೋಡುವರ ಸಾಲಿಗೆ ಸೇರಿದವನು ನಾನು. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಈ ವಿಮರ್ಶೆಗಳೇ ಚಿತ್ರಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮನೋರಂಜನೆ ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ. ಮನಸಾರೆ ‘ಮೆಂಟಲ್‌ಗಳ’ ಚಿತ್ರ ಎಂದು ಚಿತ್ರ ನೋಡಿ ಬಂದ ಕೆಲವು ಗೆಳೆಯರು ಹೇಳಿದ್ದರಿಂದ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಅಷ್ಟೇನೂ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದೆ ಸುಮ್ಮನಾಗಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಈ ಹಾಡು ಮಾತ್ರ ತೀವ್ರವಾಗಿ ಕಾಡತೊಡಗಿತು. ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೋದವನೇ ಯೂಟ್ಯೂಬ್‌ನಲ್ಲಿ ಹಾಡನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಮತ್ತೆ ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡೆ. ಕಾಯ್ಕಿಣಿ ಕವಿತೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಆವರಿಸಿಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿತು.

ಹೌದು. ಕಳೆದ ಒಂದು ವಾರದಿಂದ, ಎಲ್ಲೋ ಮಳೆಯಾಗಿದೆಯೆಂದು ತಂಗಾಳಿಯು ಹೇಳುತ್ತಿದೆ, ಇಲ್ಲೇ ಒಲವಾಗಿದೆಯೆಂದು ಕನಸೊಂದು ಬೀಳುತ್ತಿದೆ… ಎಂದು ಗುನುಗುನಿಸಿಕೊಂಡು ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನಮ್ಮ ಕಾಯ್ಕಿಣಿ ಎಂತಹ ಅದ್ಭುತ ಕಲೆಗಾರ. ಅವರ ಕಾವ್ಯ ಕುಸುರಿಗೆ ಮಾರು ಹೋಗದವರಿಲ್ಲ. “ಕಾಯ್ಕಿಣಿ ಎಂತಹ ಕಲೆಗಾರನೆಂದರೆ, ಅವರ ಕಿವಿಯ ಹತ್ತಿರ ಶಂಖ ಹುಳುವೊಂದನ್ನು ಹಿಡಿದರೆ, ಆ ಪುಟಾಣಿ ಹುಳುವಿನ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು ಕವಾಟುಗಳಿವೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಹೇಳಬಲ್ಲಷ್ಟು ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಕಲೆಗಾರ” ಎಂದು ಬೊಗಸೆಯಲ್ಲಿ ಮಳೆಗೆ ಬೆಳಗೆರೆ ಬೆನ್ನುಡಿ ಬರೆದಿರುವುದರಲ್ಲಿ ಏನೂ ಆಶ್ಚರ್ಯವಿಲ್ಲ.

ನಿಜವಾಗಿಯೂ ತಲೆಸುತ್ತುವ ಗೀತೆಗಳಿಂದ ಬೇಸೆತ್ತು ಹೋಗಿದ್ದ ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರರಂಗಕ್ಕೆ ಸುಂದರ ಮಳೆಗೀತೆಗಳನ್ನೂ, ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ಮಾಧುರ್ಯವನ್ನೂ ಪರಿಚಯಿಸಿದವರು ಕಾಯ್ಕಿಣಿ. ಅಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ನಮ್ಮ ಕಿ(ಕ)ವಿಗಳು ಕಾಯ್ಕಿಣಿಗೆ ಖುಣಿಯಾಗಿರಬೇಕು. ಯಾಕೋ ಮನಸ್ಸು, ತುಂಬಾ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಓಡುತ್ತಿದೆ. ಅಂಗನವಾಡಿಯಲ್ಲೋ, ಒಂದನೆಯ ತರಗತಿಯಲ್ಲೋ ಇರಬೇಕು. “ಪುಣ್ಯಕೋಟಿ ಗೋವಿನ ಹಾಡು”. ಬಹುಶಃ ಯಾವುದೇ ವ್ಯಕ್ತಿ ತನ್ನ ಜೀವಮಾನದುದ್ದಕ್ಕೂ ಮರೆಯಲಾಗದ ಪದ್ಯ ಇದು. ಈ ಪದ್ಯ ಎಷ್ಟು ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗಿದೆಯೆಂದರೆ ಇದು ಮಕ್ಕಳು ಓದಬೇಕಾದ, ಹಿರಿಯರು ಧ್ಯಾನಿಸಬೇಕಾದ ಪದ್ಯ. ಸರಳ, ಸುಂದರ ವಾಕ್ಯರಚನೆಗಳಿಂದ ಸುಲಭವಾಗಿ ಅರ್ಥವಾಗುವ ಅಚ್ಚಗನ್ನಡದ ಈ ಪದ್ಯವನ್ನು ಕಾವೇರಿ ಟೀಚರ್ ಸುಶ್ರಾವ್ಯವಾಗಿ ಹಾಡುತ್ತಾ ಪಾಠ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ, ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಂತೆಯೇ ಕಣ್ಣೀರು ತೊಟ್ಟಿಕ್ಕುತ್ತಿತ್ತು. ಅಷ್ಟೊಂದು ಮಹೋನ್ನತ ಮೌಲ್ಯಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ ಪದ್ಯ ಅದು.

Surendra Rao recommends

Ninasam Tirugata play ‘Akash Bheri’ on Bhagath Singh is worth seeing. Dont miss its show on 27 th at 6 PM in National college , Jayanagar

(through SMS)

ಇದು ‘ಬುಡ ಬುಡಿಕೆ’

ಕ್ಷಮಿಸಿ, ಈ ಬುಡ ಬುಡಿಕೆ ತಮಾಷೆಗಾಗಿ

ಭೇಟಿ ಕೊಡಿ: ಮೀಡಿಯಾ ಮೈಂಡ್